Steef Duijn - Ik heb altijd al de hunkering gehad naar het onbewandelde pad, het grote onbekende. Op een avond kwam ik een documentaire tegen over Papoea Nieuw-Guinea, ‘de laatste wildernis op aarde’. Een land waar je nog stammen diep in de jungle hebt zitten, die nooit in aanraking zijn gekomen met de hedendaagse beschaving. Voor mij een absolute no-brainer om deze gewaagde stap naar dit controversiële te nemen. Weinig landen hebben zoveel indruk op mij gemaakt als Papoea Nieuw-Guinea. En dan heb ik het zeker niet alleen over positieve indrukken. Reizen in dit land is intens en is alleen geschikt voor de doorgewinterde reiziger. Een land waar de infrastructuur een ramp is en het nog lang niet klaar is voor het toerisme. ‘Expect the unexpected’ is dan ook de meer dan een terechte slogan van het land. Ik kom superlatieven te kort als ik denk aan mijn reis door dit bizarre land. Indrukwekkend, ongerept, intens, mooi, lelijk, kleurrijk, vies, stoffig, vuilnis en ga zo maar door. Het is een waanzinnig, maar tegelijkertijd verschrikkelijk land om doorheen te reizen. Waard om te bezoeken? Ohja zeker!
Reizen met de visie van een Mol
Een pad liep dood waardoor je een ander pad moest kiezen
Omdat er dus vrijwel geen toeristen naar Papoea Nieuw-Guinea komen, is het ook lastig om van tevoren je accommodatie te regelen. Ik kwam in contact met een lodge waar ik een reservering had gemaakt. Bij aankomst bleek dat het adres helemaal niet klopte en dat ze ergens 200 kilometer verder zaten. Ik moest vanaf Lae naar iets anders op zoek en kreeg via een local de tip om naar Salamaua te gaan. Dit is een afgelegen gebied waar je alleen met een kleine boot kan komen. Aangezien ik al was voorbereid op het gebrek aan accommodaties had ik een tent meegenomen en had bedacht om daar te gaan kamperen. Bij aankomst bleek het dat ik echt aan het einde van de wereld was beland. Geen (super)marktjes en geen restaurants. Hoe ga ik dan eten? Gelukkig waren de locals super behulpzaam en waren vol extase om mij als buitenlander daar te zien. Ik werd uitgenodigd om bij een familie te slapen die voor een klein bedrag mij dagelijks 3 maaltijden verzorgden. Uiteraard alles van eigen bodem: dagelijks een paar kokosnoten, verse cassave vanuit de bomen en zelf gevangen vis.
Een pad dat je zelf hebt gekozen dat nog niet zo bekend is
Papoea Nieuw-Guinea ontvangt vrijwel geen buitenlandse toeristen. De toeristen die er komen, gaan vaak met een groepsreis naar de ‘stammen’ toe in de hooglanden. Ik besloot om te doen wat iedereen mij zwaar afraadde; een solo reis maken, zonder gids, met het openbaar vervoer. Dit grote avontuur begon in de hoofdstad Port Moresby, dat berucht staat als een van de gevaarlijkste steden ter wereld. Vanuit hier vloog ik met een binnenlandse vlucht naar de schimmige stad Lae. Hier begon mijn riskante busreis door dit bizarre land. Het was een intense ervaring om dit per bus af te leggen. Extreem slecht wegdek, krappe benauwde bussen die over een stuk van 300 kilometer gerust 12 uur duren. Ook is er geen vastgesteld bus schema waardoor het altijd spannend was of ik mijn nieuwe bestemming zou halen. In de gebieden waar ik kwam heb ik tot de hooglanden 2 weken geen toeristen gezien. Een unieke ervaring voor zowel mij als de locals. Die wisten niet wat ze zagen als ze mij als lange, blanke buitenlander in hun lokale dorp zagen.
Een ervaring waar je een kick van kreeg
De voornaamste reden waarom ik naar Papoea Nieuw-Guinea kwam, was vanwege de stammen. Deze stammen zitten voornamelijk in de hooglanden van Papoea Nieuw-Guinea. Ik probeerde op internet uit te zoeken hoe ik als individu deze stammen kon bezoeken. Dit bleek een behoorlijke uitdaging, maar bij aankomst in de hooglanden kwam ik via via via bij een van de stammen terecht: de Asaro Mudmen. Ik kwam alleen aan in hun dorp waar ze mij in hun traditionele outfits met kenmerkende mudmasks verwelkomde met een dans en ritueel. Wat een ervaring was dit zeg!
5 hoogtepunten in Papoea Nieuw-Guinea die je niet mag missen
Goroka
Home of the famous Goroka show! Goroka ligt in de Eastern Highlands van het land en dus is de omgeving erg mooi en heuvelachtig. Voordat je verder leest, wil ik dat je een nieuw tabblad opent en Goroka Show opzoekt op Google. Dit is het culture hoogtepunt van je reis door Papoea Nieuw-Guinea. Tijdens dit jaarlijkse evenement (mid-september) komen alle stammen vanuit het hele land bijeen om hun cultuur, dans en zang met elkaar en de wereld te delen. Dit wordt al jaren gesubsidieerd door de overheid om zo de verbintenis te houden tussen de verschillende etnische groepen in het land. Voor mij het ultieme hoogtepunt van mijn reis door Papoea Nieuw-Guinea. Mocht dit toch niet lukken, zijn er gelukkig genoeg andere opties.
Asaro
Vanuit Goroka kan je ook verschillende stammen bezoeken. Hiervoor moet je naar het naastgelegen dorpje Asaro. Een bekende, beruchte stam is de Asaro Mudmen. De legende gaat dat de Asaro krijgers vroeger moesten verstoppen voor hun vijand. Ze zochten dekking in een modderpoel achter hun dorp. Na een tijdje kwamen de Asaro krijgers weer tevoorschijn en waren ze helemaal bedekt onder de modder. De vijand dacht dat ze geesten waren door hun witte uiterlijk en vluchtten weg. Sindsdien hebben ze dit uiterlijk altijd gehouden en zichzelf omgedoopt tot de Asaro Mudmen. Al hoewel ze tegenwoordig niet meer zo leven, was het gaaf om een inzicht te krijgen hoe dit voorheen ging. Vraag bij aankomst aan de locals of ze je naar de stam kunnen brengen!
Salamaua
Een heel bijzonder stukje Papoea Nieuw-Guinea is de Salamaua Peninsula, op zo’n uur varen met een klein bootje vanaf Lae. Vanaf aankomst ben je echt in het paradijs beland. Het voelde voor mij als een heuse Expeditie Robinson ervaring. Er zijn geen (super)markten of restaurant dus het is echt back-to-basic. Neem een tent mee en vraag bij aankomt naar Benjamin. Samen met zijn gezin ontvangt hij je graag en kookt hij elke dag ontbijt, lunch en diner van de natuurlijke producten uit de omgeving. Vis uit de oceaan, banaan en cassave uit de boom en als kers op de taart een kokosnoot die hij vers op de boom voor je haalt. Ik ben zelf ook een dagje met Benjamin op zee gegaan om te vissen, supergaaf!
Madang
‘Beautiful Madang’ is de slogan van de stad en regio Madang. Een slogan die zeker eer aan zijn naam doet. Wat heb ik genoten van de rust en het simpele leven in de lokale dorpjes rondom Madang. De stad zelf is in tegenstelling helemaal niet mooi en erg stoffig. Het is dan ook een kwestie van zo snel mogelijk weggaan naar een van de mooie gebieden rondom Madang.
Voor een mooie lokale ervaring zou ik je aanraden om in contact te komen met Airbnb host Bessie in Siar Village. Al hoewel ze naar eigen zeggen niet altijd de verzoeken accepteert is het een poging waard. Voor een prikje (€11) krijg je een simpel huisje middenin de natuur tussen de palmboombossen. De enige manier om er te komen is per public boat die je voor €0,75 meeneemt en 20 minuten later dropt in Siar. Let op, het is extreem basic, maar dit is de standaard in Papoea Nieuw-Guinea. Douchen doe je met een emmer vanuit de waterput.
Port Moresby
Bij een bezoek aan Papoea Nieuw-Guinea begint altijd in Port Moresby. Port Moresby heeft zich in de afgelopen jaren met behulp van China opgebouwd tot moderne stad. De stad heeft een zeer slechte reputatie en word nog altijd gezien als een zeer gevaarlijke stad om te reizen. Ondanks dat mijn ervaring anders was, vinden hier nog steeds overvallen en kidnapping plaats. Dit gebeurt met name in de avond, dus zorg dat je voor het donker weer in je hotelkamer zit. In de stad is niet zo heel veel bijzonders te zien, maar een goede start van je reis is het nationaal museum. Een zeer informatief museum met veel informatie over de interessante historie en cultuur van het land. Houd je bezoek aan Port Moresby kort en vertrek na een nacht.
Comentarios